Bij de ticketoffice van de Tempel van Hatsjepsut wordt je belaagd door kinderen die stoffen poppetjes willen verkopen en mannen die beeldjes van alabaster onder je neus duwen. Bij elke “la shokran” van mij worden ze goedkoper. Via een overdekte galerij met winkeltjes lopen we verder, opnieuw van alle kanten belaagd door verkopers van souvenirs. Achmed geeft ons de kaartjes voor het toeristentreintje naar de tempel. Lees verder
Alle ezeltjes zien er zielig uit. Ze zijn klein en je ziet ze soms draven en galopperen met volwassen mannen op hun rug, die met hun voeten bijna bij de grond komen. Of ze trekken karretjes beladen met goederen of mensen. De ezel bij de Memnon kolossen begint luid te balken als ik hem nader, alsof de eigenaar er een alarm op heeft geïnstalleerd. Overal in de vallei beantwoorden ezels zijn noodkreet. Lees verder
De meeste grote wegen hebben een verhoogde middenberm. Kruispunten zijn er niet. Af en toe is er een u-turn, zodat je kunt keren als je aan de andere kant van de weg wilt wezen. Het is extreem rustig op de weg en, hoewel iedereen maar wat doet, letten bestuurders goed op elkaar en op voetgangers. Er zijn veel verkeersdrempels waar auto’s stapvoets overheen rijden, dus het is geen probleem om zo’n grote weg over te steken. Lees verder
Om zes uur ’s ochtends wacht de toeristenauto voor het huis om ons naar Luxor te brengen. We zouden eerst met een gewone personenauto, maar die mocht niet langs de check points. Daarna zouden we met een privé toeristenbusje gaan, maar het werd een Toyota Corolla met het logo van Rhama Tours op de zijkant. Een toeristenauto dus. Lees verder
In 2001 schreef ik de eerste verhaaltjes van Appie en opa. Sesamstraat vond ze meteen leuk en sindsdien worden ze, seizoen na seizoen, in het programma voorlezen. Eerst last Aart ze voor, daarna Frank en later Paula, vergezeld van Tommy, Pino en Ieniemienie. Lees verder
In 2002 schreef ik het boek Een echte sneeuwman met twaalf winterse voorleesverhalen over de kleuters Boris en Katinka. Er verscheen ook een boek met verhalen over de zomer: De zee heeft pootjes, de herfst: Spinnentaart en het voorjaar: Hulphaasjes en dwerggeitjes. De verhaaltjes van Boris en Katinka waren mijn eerste verhalen voor kinderen en ze gingen eigenlijk over mijn eigen zoon en dochter die toen 2 en 4 jaar oud waren.
De papieren boeken kunt u lenen in de bibliotheek. Daarnaast is er een luister-cd Boris en Katinka 1 – Sokjes in de fluitketel verkrijgbaar met 40 voorleesverhalen uit de diverse boeken. Boris en Katinka gaan naar de kinderboerderij, spelen verstoppertje, maken een sneeuwman en vieren Kerst.
Twee verhaaltjes zijn nu gratis te beluisteren op de website van de Bibliotheek.nl. Lees verder
Mijn zoon voetbalt bij Alliance’22, een amateurclub in Haarlem. Onlangs kwam hij opgewonden en boos thuis, omdat de tegenstanders agressief waren. Een jongen van zijn team kreeg een elleboog tegen zijn hoofd en liep een hersenschudding op. Er waren veel blauwe plekken. Na afloop bleek de fietsband van zijn vriendje lek gestoken te zijn. Gelukkig is het een uitzondering. De voetbalclub zou juist een plek kunnen zijn waar kinderen leren hoe ze met verlies en frustratie om moeten gaan. Maar hoe doe je dat? Lees verder
Eens per jaar krijgen schrijvers bericht van Lira over hun uitleenvergoeding bij de Openbare Bibliotheek. Er wordt een steekproef genomen van ongeveer de helft van de uitleningen en aan de hand daarvan wordt uitgerekend hoe vaak een boek uitgeleend is. Voor elke uitlening krijgt een schrijver een klein bedrag. Dat is mooi, want vele kleintjes maken één grote. Helaas geldt de uitleenvergoeding alleen in Nederland. Voor het uitlenen van onze boeken in Vlaamse bibliotheken ontvangen we niets. Vlamingen ontvangen wel een uitleenvergoeding voor hun boeken in Nederlandse bibliotheken. Lees verder
