U-turn (Egypte 2)

De meeste grote wegen hebben een verhoogde middenberm. Kruispunten zijn er niet. Af en toe is er een u-turn, zodat je kunt keren als je aan de andere kant van de weg wilt wezen. Het is extreem rustig op de weg en, hoewel iedereen maar wat doet, letten bestuurders goed op elkaar en op voetgangers. Er zijn veel verkeersdrempels waar auto’s stapvoets overheen rijden, dus het is geen probleem om zo’n grote weg over te steken.

Safaga is erg langgerekt. Langs de grote weg zijn bushaltes, een afdakje voor schaduw en een bankje. Er rijden kleine busjes met een open schuifdeur voortdurend in het rond, van deze wijk Kilo 8 in het noorden, naar de havenwijk, naar ‘downtown’ in het zuiden. Voor één Egyptische pond, ongeveer 12 eurocent, mag je mee.

Als het druk is, is het een beetje kruipen en proppen om een plekje te vinden. Ik zat in mijn spijkerrokje, naast een man in een blauwe jurk en voelde de warmte van zijn onderbenen tegen mijn blote benen. Hij leek zich er niet aan te storen. Mijn dochters rokje is zo kort dat je haar bikinibroekje ziet als ze uit het busje kruipt. Daar probeer ik haar attent op te maken, maar ze ziet het probleem niet. Er gaan ook Egyptisch vrouwen en kinderen met de busjes mee, weliswaar met lange gewaden en hoofddoeken. Allemaal heel relaxed.

De snelweg tussen Safaga en Qena heeft geen middenberm; het is een brede, verse plak asfalt, waar onze toeristenauto snelheden van 150 km/u kan halen. Boven de 120 km/u begon de wagen te piepen. Een alarm, omdat het een toeristenwagen was, vertelde Achmed, de chauffeur.
Als de weg naar links buigt, rijdt hij links en buigt de weg naar rechts, dan rijdt hij rechts. Natuurlijk zie je tegenliggers in zo’n bocht pas op het allerlaatste moment aankomen.
De weg is breed genoeg voor drie wagens naast elkaar. Inhalen doet hij meestal links, maar het mag ook rechts, als je maar toetert. Eens haalde hij een bus in, terwijl er een tegenligger aankwam. Hij toeterde en op het laatste moment maakten de wagen ruimte zodat we er tussendoor konden. Ik mag van de kinderen niet de hele weg schrikgeluiden maken.

Op sommige plekken houdt het asfalt opeens op en rijden we stapvoets door een grote stofwolken. Op de terugweg in het donker, zie je hier geen hand voor ogen. Ook tegenliggers verblinden je met groot licht. Er wordt driftig geseind om elkaar voor politieposten te waarschuwen, maar sommigen voeren standaard het grote licht. Aan de achterkant van de wagens zie je alle kleuren lichten: links rood remlicht, rechts een blauwe strip kerstverlichting of schattige groene lampjes,

Halverwege Safage en Qena is een cluster van toeristische uitspanningen, met koffie, broodjes, toilet, souvenirs en kinderen met ezeltjes en geitjes, die om geld vragen aan toeristen die foto’s van hen maken. Binnen zitten busladingen Russen uit kartonnen dozen hun ontbijt te eten.

Voorbij Qena draait Achmed een andere snelweg op. Rechts zie ik een blauw bord met een pijl en links een rood bord met een streep. Hij kiest voor links, zodat we even spookrijder zijn en via de uitrit op de snelweg komen. Ook deze snelweg heeft geen middenberm, dus het kon prima.

Het verkeer in Qena en Luxor is een geval apart. Overal zie je ezelwagentjes, fietsers, brommers, paardenkoetsjes en tussendoor veel auto’s en busjes. Wie het hardst toetert heeft voorrang. Een jongen voert een paardje aan een halster. Het dier loopt vreselijk kreupel, door een kort touw dat zijn rechtervoorbeen en rechterachterbeen verbindt.

Loading

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.