Kinderboekenambassadeur Rian Visser stelt zich voor. Haar boek ‘Seef met de sjees’ is één van de thematitels van de Kinderboekenweek. Speciaal voor de Kinderboekenweek Vol avontuur draagt ze haar gedicht ‘Daal in mij af‘ voor. In dit gedicht nodigt een spannend boek een kind uit om te lezen. Maar pas op! Het boek grijpt jou vast en laat jou pas los als het uit is! Aan het eind van de video tellen we samen af om de Kinderboekenweek te openen.
Gedicht ‘Daal in mij af’
Als de Kinderboekenweek al bezig is en je wilt alleen het gedicht laten zien, kan dat ook.
Daal in mij af
Wil je mij kennen,
daal dan in mij af.
Ik zwijg als het graf,
maar laat mij graag
door jou ontdekken.
Tree voor tree,
regel voor regel,
neem ik je mee
naar bijzondere plekken.
Ik slurp je op
tot je bijna verdrinkt
in het zwart van mijn inkt.
Je daalt en je daalt
en zo kan het gebeuren
dat je verdwaalt
of een monster ontmoet
dat jou wil verscheuren.
Ga door, ga door!
Het eind komt eraan
en dan laat ik je gaan.
Nu ben ik uit
en moet je op zoek
naar nóg zo’n nauwelijks
weg te leggen
superspannend boek.
Zoals je ziet heb ik zelf een trappetje geknutseld in een oud boek en er een Stop Motion filmpje van gemaakt.
Wellicht leuk om kinderen te doen.
Als je op internet zoekt op Book Art vind je tal van ideeën.
Ik heb een fascinatie voor verdwijnen in boeken. Blitz is ook weleens in zijn eigen boek verdwenen.
In 2024-2026 ben ik de nieuwe Kinderboekenambassadeur! 17 april 2024 mocht ik op het congres Lezen Centraal, Van Denken Naar Doen deze mooie taak overnemen van illustrator Martijn van der Linden. Persbericht op www.lezen.nl.
Mijn motto is: ‘Laat van je lezen. Laat weten dát je leest en wát je leest.’
Kinderen laten lezen is een taak van de samenleving. Als jij van lezen houdt, wordt dan een ambassadeur en steek je vrienden aan! Help ouders die moeite hebben met voorlezen of er het nut niet van inzien. Samen genieten van een boek is dubbel genieten.
Op deze pagina geef ik een overzicht van mijn activiteiten.
Je kunt ook kijken op:
Ik wil als Kinderboekenambassadeur onderzoeken hoe we kinderen (en ouders/familie/vrienden/omstanders) kunnen bereiken, die we nu nog niet bereiken. Hoe doorbreken we de bubbel? Hoe zorgen we dat elk kind voorgelezen wordt? Dat begint al thuis. Voorgelezen worden hoort bij de opvoeding. Het is net zo belangrijk als je kind te eten geven, kleden en tanden poetsen. Boeken en verhalen zorgen voor een grotere woordenschat, kennis van de wereld, herkenning van emoties en een fijn samenzijn van ouder en kind.
Ik schreef: ‘Ik wil versterken wat er al is. Ik denk dat er niet al te veel nieuwe initiatieven bij hoeven te komen. Wel is het goed om de functie van Kinderboekenambassadeur zichtbaarder te maken. Dat wil ik bereiken door verbinding te zoeken met ouders, scholen, leerkrachten, boekwinkels, bibliotheken, kinderboekenmakers en organisaties die zich met leesbevordering bezighouden.’
Het lezende kind in de bubbel, eromheen de sferen van invloed.
De CPNB vroeg mij om een gedicht te schrijven voor Zomerlezen, een actie tegen de zomerleesdip van kinderen. Juist in de zomer kun je volop lezen.
Wauw! Daar ging mijn hart sneller van kloppen. Dat moest ook, want er was een krappe deadline. :) Ik besloot het gedicht in eenvoudige taal te schrijven (AVI E3-M4), zodat kinderen vanaf 7 jaar het gedicht zelf kunnen lezen. Natuurlijk vroeg ik of Janneke Ipenburg de kaart mocht illustreren, want ik hou van haar tekeningen en alleen tekst is veel te kaal. Ik ben heel blij met de leuke illustratie. Deze wil elk kind hebben! En dat kan. Vanaf 6 augustus kun je de kaart spotten in de rekken van Boomerang. Deze staan in cafés, bibliotheken, theaters en andere openbare plekken. Heb jij hem al gezien?
Tip: Via de website van Boomerang kun je de kaart gratis als e-card versturen.
Uit het bericht van de CPNB:
Het is zomervakantie en kinderen zijn lekker vrij van school. Maar ze lezen dan vaak minder, wat kan leiden tot een ‘zomerdip’ of terugval in de leesvaardigheid.
Kinderboekenambassadeur en dichter Rian Visser nodigt kinderen uit tot een duik in een boek. Janneke Ipenburg maakte de vrolijke illustratie. Vanaf 6 augustus ligt de ansichtkaart met het gedicht Duik van Rian Visser. in de Boomerangrekken in heel het land. De ïllustratie van Janneke Ipenburg toont vrolijk geklede, lezende diertjes in de rij voor een wc-hokje op het strand.
Rian Visser (1966) is dichter en kinderboekenschrijver. Zij schrijft humoristische en spannende kinderboeken, die perfect aansluiten bij de leefwereld van kinderen. Bekende boeken van haar zijn Blitz!, Robotoorlog, De wedstrijd van Schildpad en Haas’en Nippertje. In 2022 won ze een Zilveren griffel en Gouden Poëziemedaille voor Alle wensen van de wereld.
Rian Visser is Kinderboekenambassadeur 2024-2026. Haar focus ligt bij het bevorderen van lezen en voorlezen in het algemeen: ‘Laat weten dát je leest en wát je leest. Laat van je lezen!’
Janneke Ipenburg (1979) studeerde theatervormgeving, maar vond al snel de liefde voor prentenboeken. Ze schreef en illustreerde Het Taalmonster van Kaat, Voor altijd bij jou en Het Feest en werkte samen met diverse auteurs. Onder andere met Rian Visser met wie ze samen de bundel Het is een zachte dag vandaag maakte.
Vanaf maart 2021 werk ik elke maandag als vrijwilliger bij De Stampertjes in Bloemendaal.
De Stampertjes is een vrijwilligersorganisatie die respijtzorg biedt in de vorm van kleinschalige dagopvang aan jonge kinderen van 0 t/m 4 jaar die extra ondersteuning nodig hebben. Kinderen met een lichamelijke- of verstandelijke beperking, kinderen met een chronische ziekte, kinderen met een ontwikkelingsachterstand en/of kinderen met een normale ontwikkeling maar ook kinderen uit kwetsbare gezinnen, worden liefdevol opgevangen door gekwalificeerde (ortho-) pedagogische groepsmedewerkers en ondersteunende krachten. Ons doel is om ouders van deze jonge kinderen die iets extra’s nodig hebben te ontlasten door het bieden van dagopvang.
Ik vind het heerlijk om te spelen met de kinderen, voor te lezen, aandacht te geven, in slaap te wiegen, luiers te verschonen en een band met de kinderen op te bouwen. Het is erg leerzaam om met andere vrijwilligers te werken die bijvoorbeeld kleuterleerkracht of kindertherapeut geweest zijn.
Ik lees vaak mijn eigen prentenboeken voor en doe ook ideeën op voor nieuwe boeken. Dat is niet de reden om dit te doen, maar wel fijn om zo met jonge kinderen in contact te blijven. Dit dier hier is ontstaan vanuit de behoefte aan leuke interactieve versjes over dieren, die geschikt zijn voor heel jonge kinderen.
Hieronder zie je een leuk artikel over de Stampertjes, gemaakt voor het magazine B.
Download het artikel (pdf).
Vrijwilligers gezocht
Er zijn vaste vrijwilligers en invallers. Bijna altijd zoeken we nog mensen. Dus neem gerust contact op met De Stampertjes als je interesse hebt.
Huiselijkheid en gezelligheid staan voorop bij De Stampertjes. Wij vinden het dan ook belangrijk dat de kinderen en de ouders zich bij ons thuis voelen. De dagopvang vindt plaats in een voor de kinderen aangepast woonhuis in Bloemendaal. De kinderen krijgen volop de mogelijkheid om zich in hun eigen tempo spelenderwijs te ontwikkelen. De activiteiten zoals samen eten en drinken, knutselen, zingen of in de tuin spelen worden iedere dag afgestemd op de aanwezige kinderen. Bij De Stampertjes krijgt elk kind persoonlijke aandacht en begeleiding. En ook voor de ouders is er voldoende gelegenheid om elkaar te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen.
Met de campagne Wie leest heeft een goed verhaal wil de leescoalitie de hele maatschappij betrekken bij lezen. Lezen kan je veel brengen. Het kan je laten groeien, avonturen laten beleven, lessen over het leven leren, je fantasierijker maken, of meer begripvol. Wat lezen je brengt is voor iedereen anders, maar één ding is zeker: iedereen wil een goed verhaal. www.wieleestheefteengoedverhaal.nl
Opinie AD
Zaterdag 11 januari verscheen er van mij een opiniestuk over deze campagne in het Algemeen Dagblad (AD). Hieronder volgt de tekst.
“We kennen allemaal ons eigen verhaal. Wie leest kent ook een ánder verhaal.”
Wie een boek leest kent ook een ánder verhaal.
Door het lezen van verhalen kun je je verplaatsen in een ander. Je leert breder kijken. En de samenleving heeft er behoefte aan dat mensen met verschillende achtergronden elkaar leren begrijpen, stelt Rian Visser.
De leescoalitie is een grote campagne gestart, met de boodschap: ‘Wie leest heeft een goed verhaal’. Er is een video gemaakt die op social media en in de bioscopen wordt getoond. De campagne wil mensen ertoe aanzetten om vaker een verhaal te lezen.
Lezen is een belangrijke vaardigheid. Iedereen snapt dat het belangrijk is om een krant te kunnen lezen, net als de bijsluiter van medicijnen of de handleiding van een nieuw apparaat. Waarom zou je een verzonnen verhaal of een gedicht willen lezen? Waar is dat goed voor? Om een paar redenen.
Ik ben kinderboekenschrijver en dichter. Als ik kinderen een verhaal voorlees, snappen ze heel goed dat ik bijvoorbeeld niet echt een kikker ben, maar dat ik doe alsof. Kinderen zijn nog gewend om hun fantasie te gebruiken. Ze hebben nog geen vastgeroeste meningen en staan open voor nieuwe gedachten. Volwassenen vinden dit lastiger. Neem bijvoorbeeld dit gedicht. Uitgeverij Plint maakte er een poster van en ik plaatste het op X.
Mijn mening
Mijn mening is dat wetenschappers zomaar wat verzinnen. Ministers zijn geen mensen, het zijn vermomde spinnen.
Ze zeggen dat de aarde rond is, maar mij liegen ze niet voor. Ik doe mijn eigen onderzoek. De aarde is een pannenkoek, dat heb ik heus wel door.
Ze willen me laten geloven dat de noordpool smelt. Ik laat me niet bedotten. Dat zijn allemaal complotten.
Mij nemen ze niet beet. Mijn mening is een feit en dat is alles wat ik weet.
Op X begonnen mensen tegen mij te schelden. ‘Jij bent echt stom,’ schreef iemand. Ik legde uit dat ik niet de ik in het gedicht ben. Ik verplaats me in iemand die het verschil tussen een mening en een feit niet snapt. Heel verwarrend vonden sommige lezers dat.
In tijden van nepnieuws en door AI gegeneerde foto’s en video’s wordt het inderdaad steeds lastiger om te weten wat je moet geloven en wat niet. Ik zeg het er maar even bij: dit is geen verhaal, maar een opinie. Wat ik nu opschrijf, meen ik echt.
Waarom zouden schrijvers iets opschrijven dat ze niet zelf menen? Zie het als een spel. Het idee van een verhaal of gedicht is dat je jezelf in een ander verplaatst. Je kunt er als lezer van genieten om in andermans hoofd te kijken of om iets mee te maken wat je nooit in het echt zou willen meemaken. De schrijver van een thriller kan de lezer in het hoofd van een moordenaar of verkrachter laten kijken. Dat wil niet zeggen dat hij zelf een moordenaar is of vindt dat het leuk en spannend is om een moordenaar te zijn.
Gelukkig zijn er ook minder heftige verhalen die de lezer meetrekken in een ander leven. Ik denk aan het boek Elke dag een druppel gif van Wilma Geldof over een kind dat opgroeit in een NSB-gezin. Door het verhaal te lezen ga je begrijpen hoe kinderen meningen van hun ouders overnemen.
Op social media zien we vaak de berichten van mensen die hetzelfde denken als wij. Zo zitten de algoritmes in elkaar. We zitten allemaal gevangen in de bubbel van ons eigen gelijk. Door verhalen over andere mensen te lezen, ga je breder zien. De samenleving heeft het nodig dat mensen met verschillende achtergronden en belangen elkaar proberen te begrijpen. We kennen allemaal ons eigen verhaal. Wie leest kent ook een ánder verhaal.
Rian Visser Kinderboekenschrijver en Kinderboekenambassadeur
Video
Om een groter groeiende kloof te dichten in onze maatschappij hebben we lezers nodig. Lezen geeft je grip op de wereld en geeft je daarmee zelfvertrouwen. Lezen geeft je de mogelijkheid om jezelf te ontwikkelen en jezelf te verplaatsen in de ander.
Rian Visser: ‘De maatschappij heeft kinderen nodig die aan anderen kunnen denken. Die zich kunnen verplaatsen in andere levens, in andere groepen. Geen wij en zij, maar samen. Hoe leven mensen met een andere religie, met een andere cultuur, uit een andere sociale klasse? Kloppen de denkbeelden van je ouders en je vrienden, of kun je ook anders denken? Welke beroepen zijn er mogelijk? Welke dieren worden met uitsterven bedreigd? Wat kunnen we doen om het klimaat te beschermen? Wat is de waarde van een democratie en dialoog? Moet iedereen het altijd met elkaar eens zijn? Kinderen leren andere werelden en andere meningen kennen. Dat is nodig om uit je eigen bubbel te komen. Boeken brengen inzichten. Ze leren kinderen zelf nadenken. Dus promoot het lezen! Laat van je lezen!’
Waarom deze campagne?
De dalende cijfers over lezen en leesvaardigheid in Nederland zijn bekend, maar zitten de positieve krachten van lezen wel genoeg in ons collectief bewustzijn? De Leescoalitie denkt van niet. De Leescoalitie nodigt daarom iedereen die het lezen een warm hart toedraagt uit mee te doen en één en dezelfde boodschap te herhalen: wie leest heeft een goed verhaal.
Doe ook mee en laat Wie leest heeft een goed verhaal zien als een blijvende vanzelfsprekendheid in het straatbeeld, op social media, in de winkel, de bibliotheek, het gemeentehuis of op school.
‘Na het zien van deze film wil je meteen een boek openslaan. Want het is zo ongelooflijk waar: wie leest heeft een goed verhaal. Lezen brengt je verder. Het laat je groeien, inspireert, leert levenslessen en bevordert empathie. De leesvaardigheid in Nederland daalt zorgwekkend, zeker ook onder jongeren. Met deze grootschalige campagne willen we inspireren en activeren, met als doel een doorbraak te realiseren zoals Ierland dat eerder deed na alarmerende leesresultaten. Daar maakte een gezamenlijke aanpak een positieve kentering mogelijk!’
Eveline Aendekerk, Directeur Stichting CPNB
Het thema van deze middag was: ‘Waar doen we het voor?’
De presentatie was in handen van Aby Hartog en Maria Postema.
De middag vond plaats in het uitverkochte theater van de OBA, waar Programmamanager Maarten Lammers ons welkom heette.
Sprekers deel 1
Marco Kunst trapte af met een lezing over het belang van verhalen vertellen. Niet de gefilterde verhalen die grote social media-bedrijven ons presenteren, waarin we zien hoe succesvol, knap en rijk anderen zijn, maar echte verhalen zoals die vroeger bij een kampvuur verteld werden.
Vervolgens vertelde Ivan Cudogham hoe belangrijk het is voor de culturele identiteit om oude verhalen niet te vergeten. Om die reden blies hij de verhalen van Anansi nieuw leven in.
Daarna vertelde Jolijn Swager van uitgeverij Volt over haar beweegredenen om boeken wel of niet uit te geven. Het ging haar om de balans, waarbij een weegschaal in haar hoofd aangaf of een boek er moest komen.
Muziek en illustratie
Happy Camper zorgde tweemaal voor een muzikale onderbreking en Paco Vink verzorgde live op het podium een illustratie.
Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw
Na de pauze gaf Ted van Lieshout een lezing over het ontstaan van De Middag van het Kinderboek, alweer 15 geleden. Het begon toen als een protest tegen de steeds slechtere betalingen van schrijvers en illustratoren.
Direct hierna werd Ted verrast met een speech van locoburgemeester van Amsterdam Marjolein Moorman. Het heeft de koning behaagd om hem te benoemen tot Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw, voor zijn schrijfwerk, maar ook voor zijn inzet voor de kinderboekenwereld in het algemeen.
Zeepkist
Daarna was het tijd voor de zeepkist. Ik trapte af met het gedicht Waarvoor ik het doe. Je kunt het hier bekijken. Daarna vertelde Liselotte Dessauvagie over de Internationale Kinderboekendag op 2 april van IBBY International. Nederland is dit jaar gastland. Er werd verslag gedaan over een onderzoek naar illustratoren en hun slechte inkomenspositie. En een persklaarmaakster vertelde over het belang van haar werk.
Waarvoor ik het doe, Middag van het Kinderboek 2025
Waarvoor ik het doe
Schrijf ik gedichten en verhalen, dan droom ik van volle zalen en mensen die volgaarne betalen om mij te mogen horen.
Want ík ben uitverkoren. Met mijn welgekozen woorden red ik de wereld. Tenminste, dat maak ik jullie wijs.
Lezers wil ik overhalen: ga minder vaak op reis, stop met het klimaat verstoren, let op co2. Doe als ik, dan is alles misschien nog niet verloren.
Ik loop met demonstraties mee. Ik ben voor vrede en natuurlijk tegen nodeloos geweld, maar sta zelf niet in het veld. Ik maak slag noch stoot en welke kant ik steun, laat ik dikwijls in het midden.
Ik hou niet van grote woorden. Liever schrijf ik klein: over zachte dagen, stilletjes bidden, nergens pijn: wie kan daar tegen zijn?
Zo balanceer ik op een koord van woorden en hoor de mensen smalen: kijk dat schrijvertje eens stralen in haar afgesloten kamer, waar niemand haar mag storen. Haar woorden zijn als plastic kralen die diamanten imiteren. Wat denk ze óns te kunnen leren?
Niets, mijn beste lezers, niets. Geen wijsheid valt hieruit te halen. Waarom ik nu voor u sta? Ik denk gewoon hardop wat na en hoop op chocola.
(Maar wat bleek? Ik kreeg enkel cake.)
Sprekers deel 2
Vervolgens was het de beurt aan Chinouk Thijssen om te vertellen waar zij het voor deed. Haar thrillers zijn enorm op het VO en ze vind het heel belangrijk dat leerlingen haar persoonlijk leren kennen, zodat ze zich met haar kunnen identificeren. Zo heeft zal veel niet-lezers aan het lezen gekregen.
Leesbevorderaar Roos Visser van BoekRoos sloot het programma af met een fantastische lezing/act, waarin ze zichzelf eerst een glas wijn inschonk. Want zij doet het voor de borrel. En ze had een goed tip: boekenvragen op bierviltjes, zodat mensen meer over boeken gaan praten. Ze toonde een paar hilarische voorbeelden.
Een zeer geslaagde middag dus!
Op naar de 16e editie.
29 oktober 2024 verscheen een opiniestuk van mijn hand in Trouw: Ruk je kinderen weg van die schermpjes en ga voorlezen.
De titel is van Trouw. Ik had het ingeleverd met Laat van je lezen!als kop. Dit is mijn motto als Kinderboekenambassadeur.
Ik ben erg blij dat ze het geplaatst hebben. Het is een oproep aan iedereen die van lezen houdt om mee te helpen het tij te keren.
Op het station van Antwerpen Centraal zag ik een moeder met een kinderwagen, waarop een schermpje gemonteerd was. In de wagen lag een baby gebiologeerd naar een druk tekenfilmpje te kijken. De moeder keek op haar telefoon. Ik schrok ervan. Had die moeder dat zelf bedacht of zijn die dingen te koop?
Google op ‘Tablethouders voor de kinderwagen’ en huiver. Het product wordt aangeprezen als: ‘Entertainment voor baby’s. Dankzij de iPad-compatibele tablethouder zullen uw kinderen zich vermaken tijdens het wandelen met films of cartoons. Hij is ontworpen met het oog op stabiliteit, veiligheid, elegantie en behoudt de consistentie tussen functionaliteit en esthetiek van het ontwerp.’
Het is niet nieuw dat kinderen naar een scherm kijken, maar het aantal uren is wel fors toegenomen. Kinderen van 0 tot 6 jaar brengen dagelijks gemiddeld 99 minuten achter een beeldscherm door. En keken ze vroeger naar de televisie, dan keken de ouders mee. Ze konden erover praten. De programma’s waren redelijk educatief opgezet en niet zo druk als nu.
Hypnotiserende peuter-tv
Langzaamaan dringt door hoe schadelijk drukke, hypnotiserende peuter-tv is. Kinderen reageren niet meer op hun omgeving en hun hersenen kunnen zich zelfs anders ontwikkelen.
Ik werk één dag in de week als vrijwilliger met kinderen van 0 tot 4 jaar met een beperking of ontwikkelingsachterstand. Er komen veel kinderen bij ons met een vermoeden of diagnose van autisme. Zij zijn volgens hun ouders alleen rustig te krijgen zijn met filmpjes van Peppa Pig, Baby Shark of konijntje Bing.
In onze opvang hebben wij bewust geen televisie en tablets. Soms zetten we een liedjes-cd op, maar veel vaker zingen we zelf en maken we er gebaren bij. We wandelen buiten of spelen in de tuin. Daar zijn een zandbak, speelhuisje en schommel. We maken contact door kiekeboe of pakkertje te spelen. En we lezen voor.
Voorlezen is niet iets dat vanzelf gaat. Geen baby wordt met een boekje in zijn handen geboren. Sommige kinderen vinden het leuk om met boekjes te sjouwen, erin te bijten, ze kapot te scheuren of ermee te bouwen. Ze willen niet op schoot zitten en voorlezen worden. Als je dat probeert pakken ze het boek af en rennen ermee weg. Ja, dan is voor een schermpje zetten wel makkelijk. Maar kinderen leren er niets van. Ze leren door interactie met volwassenen of met andere kinderen.
Fijne stem, leuke geluidjes
Voorlezen moet je oefenen. Ik ga vaak met een knuffelbeer en een prentenboek op de grond zitten en begin met voorlezen. Ik zorg voor een fijne stem, leuk geluidjes en betrek de beer erbij door dingen aan te wijzen. Zo zien kinderen wat het is. Er is geen dwang.
Soms kijken de kinderen alleen maar en gaan door met hun eigen spel. Maar regelmatig komen ze erbij zitten. Zelfs de kinderen met autisme, die niet praten en geen oogcontact maken, komen erbij zitten luisteren. Dat duurt soms maar een paar minuten. Dat is niet erg, want het begin is er. Ik lees rustig het boek hardop uit en ga dan weer met ze puzzelen of met iets anders spelen. Ook spelen doe ik voor. Ik bak taartjes met zand. Ik vertel hardop wat ik doe.
Aandacht van volwassenen brengt kinderen vooruit. Ineens komt er een woordje. Hoera! Of het kind geeft met gebaren aan wat het wil, en wij zien dat want we kijken niet op onze telefoon. Niet alleen peuter-tv is schadelijk. Al jaren is bekend dat ouders die veel op hun smartphone kijken, hun kinderen daarmee te kort doen. De ouder die op het bankje bij de speeltuin om de telefoon kijkt, al vergaderend de kinderwagen voortduwt: het is een normaal straatbeeld. En het is een vorm van verwaarlozing.
Wat te doen? Hebben we nieuwe wetten nodig of kunnen we gewoon ons eigen gedrag eens beter bekijken? Berg de telefoon op als er kinderen bij zijn. Laat de televisie, tablet en computer uit. Doe een spelletje (nee, niet op je telefoon). Geef elkaar boeken cadeau.
Help jonge ouders door voor te doen hoe leuk voorlezen is. Vertel ouders dat ze voor hun baby gratis bij de bibliotheek een Boekstart-pakket ophalen. Dan heb je geen tablethouder voor de kinderwagen nodig. Ik wil graag iedereen oproepen om mee te helpen het tij te keren.
Geld is het probleem niet
Vandaar mijn oproep: Laat van je lezen! Blijf samen praten en spelletjes spelen. Blijf ook oudere kinderen voorlezen en lees kinderboeken, zodat je ze kunt helpen om leuke titels te vinden en zodat je erover kunt praten. Lidmaatschap van de openbare bibliotheek is gratis voor kinderen tot 18 jaar, dus niemand hoeft thuis geen kinderboeken te hebben.
Geld is het probleem niet. Tijd wel. Maar tijd kun je maken en aandacht kun je geven.
18 december 2022 slaagde ik voor mijn aikido shodan (1e dan) examen. Dus nu mag ik mezelf een yudansha (iemand met een dan-graad) noemen!
Aikido is een sport waarbij je ki (natuurlijke energie) gebruikt in plaats van kracht, en met zoveel mogelijk respect voor de aanvaller jezelf verdedigt. Je buigt als het ware de energie van de aanval om, maar stopt hem niet. Aikido is vaak heel sierlijk om te zien.
Ik begon in 1986 met aikido en ben na ongeveer 5 jaar gestopt. Tien jaar geleden ben ik weer begonnen. Er zijn allerlei graden, maar de shodan (1e dan) is een bijzonder stap. Vanaf dat moment mag je de witte band verruilen voor een zwarte band en een hakama (zwarte rok) gaan dragen.
De principes van Aikido zijn heel bijzonder. Voor kinderen heb ik in de serie Robotoorlog verschillende onderdelen ervan gebruikt. Zo leren Denny, Tilia en Arion over ki, mushin en zanshin.
Aikido in de serie Robotoorlog
Op de website Robotoorlog kun je door het schrift van Denny bladeren. Veel informatie komt uit aikido.
Dalende leesvaardigheid, verslaving aan mobieltjes en nu wil het nieuwe kabinet ook nog de btw op boeken en kranten verhogen naar 21%. Tijd om het tijd te keren. Maar wat wil het nieuwe kabinet? Wat gaan ze doen om het leesniveau te verbeteren? Boeken duurder maken! De nieuwe regering wil de btw op boeken per 1 januari 2026 verhogen van 9% naar 21%.
Europa
Zijn wij het enige land in Europa met een laag btw op boeken? Zijn wij Gekke Henkie? Of komt het door ons kleine taalgebied dat wij deze maatregel nodig hebben om boeken betaalbaar te houden?
Ik zocht het op. Bijna alle landen, ook die met een groter taalgebied, houden de btw laag. In Engeland is de belasting zelfs 0%, net als in Ierland en Tsjechische republiek. Alleen Denemarken heeft een hoog tarief. Daar kopen mensen ook heel weinig boeken, heb ik me laten vertellen toen een boek van mij in het Deens verscheen en de oplage laag was. Ze lenen vooral in bibliotheken.
Is een hogere btw erg? Ja! De leesvaardigheid holt achteruit. Goed leren en blíjven lezen is essentieel voor een ontwikkelde samenleving. We hebben breed geïnformeerde burgers nodig om de democratie te beschermen en te strijden tegen nepnieuws.
Ook kranten en tijdschriften krijgen straks te maken met een hoger btw-tarief. We hebben goed geïnformeerde burgers nodig om de democratie te beschermen.
En cultuur? Ook dat is belangrijk. Kermis en pretparken zijn er voor het vermaak, maar cultuur draagt iets wezenlijks bij dat betaalbaar moet blijven. De makers moeten kun talenten kunnen blijven ontplooien.
Dus waar zijn we mee bezig?
Hoe ziet 21% btw op boeken eruit?
In dit filmpje laat ik eerst zien hoe de prijs van een boek is opgebouwd. Wie moet er aan de netto verkoopprijs verdienen? Dat zijn onder andere de boekwinkel, drukker, illustrator, schrijver en uitgever. Het kan allemaal net uit.
Daarna laat ik zien welk deel van de bruto prijs er naar de overheid gaat in de vorm van btw: 9% is al veel, 21% is helemaal enorm. De netto prijs kan niet omlaag en dus zullen boeken veel duurder moeten worden om uit de kosten te komen.
Ach ja, zegt het kabinet. Jammer voor de elite. Alleen de elite koopt boeken.
Is dat zo? Ook bibliotheken moeten duurder boeken inkopen en kunnen dus minder aanschaffen of ze moeten de prijs van lidmaatschap verhogen. Scholen kunnen minder boeken inkopen. Leerlingen betalen meer voor hun studieboeken. Iedereen wordt hierdoor getroffen.
Alle artikelen vind je op 
Zijn wij het enige land in Europa met een laag btw op boeken? Zijn wij Gekke Henkie? Of komt het door ons kleine taalgebied dat wij deze maatregel nodig hebben om boeken betaalbaar te houden?
