Ik zag op Facebook een foto van kinderboekenschrijver Marco Kunst, waar hij als kleuter poseert met een kwast in de hand en een schilderwerkje op tafel. ‘Kun je ook al schilderen?’ was één van de reacties. ‘Dubbeltalent?’ Maar deze schoolfoto is nep. Zulke schoolfoto’s waren begin jaren ’70 heel origineel.

Ik pakte mijn foto erbij van een bouwwerkje met ‘egelblokken’. Dat vond ik irritant spul. Je kon er niet precies mee bouwen en de wielen konden niet echt draaien. Dit autootje had bovendien maar drie wielen. Dat kon ik beter. Ik kreeg de opdracht een blokje vast te houden en net te doen alsof jij dat gedrocht in elkaar geknutseld had. Daarbij moest ik dan lachen.

Ik speelde het spel mee. En wanneer oma de schoolfoto zag en trots riep: ‘Wat heb je dat prachtig gemaakt!’ keek ik beschaamd. Wat moest je: haar in de waan laten of de waarheid zeggen? En wat dacht je? Juf vond mijn werk niet goed genoeg, dus daarom moest ik met het werk van een ander op de foto. Of: Mijn tekening was veel mooier! Waarom moet ik doen alsof ik zo’n lelijk schilderij gemaakt heb? Of: Dit boek heb ik nog nooit ingekeken. Of: Deze woordjes ken ik allang!
Ik vraag me af of er één kleuter geweest is, die assertief genoeg was om te weigeren? Dat zou ik wel willen horen. Lees verder →

 1,142 total views