Ik ben boos. Elke avond kijk ik met mijn man naar het NOS journaal. We lezen ook een dagblad, maar het nieuws op de televisie is actueler, je ziet bewegend beeld en je hoopt dat een goede redactie je informeert over de toestand in de wereld; over belangrijke politieke ontwikkelingen, rampen, oorlogen, het milieu, financiële crises, onlusten, wetenschappelijke ontwikkelingen, etc. Niet altijd leuk, maar belangrijk om te weten.
Steeds vaker erger ik me aan automobilisten die langs de file rijden, om op het laatste moment in te voegen. Bijvoorbeeld bij een afslag of wanneer twee rijstroken samengevoegd worden. Soms zie je mensen uitvoegen en op het laatste moment weer invoegen. Voordringen heette dat vroeger. Lees verder
Ik zag op Facebook een foto van kinderboekenschrijver Marco Kunst, waar hij als kleuter poseert met een kwast in de hand en een schilderwerkje op tafel. ‘Kun je ook al schilderen?’ was één van de reacties. ‘Dubbeltalent?’ Maar deze schoolfoto is nep. Zulke schoolfoto’s waren begin jaren ’70 heel origineel.
Ik pakte mijn foto erbij van een bouwwerkje met ‘egelblokken’. Dat vond ik irritant spul. Je kon er niet precies mee bouwen en de wielen konden niet echt draaien. Dit autootje had bovendien maar drie wielen. Dat kon ik beter. Ik kreeg de opdracht een blokje vast te houden en net te doen alsof jij dat gedrocht in elkaar geknutseld had. Daarbij moest ik dan lachen.
Ik speelde het spel mee. En wanneer oma de schoolfoto zag en trots riep: ‘Wat heb je dat prachtig gemaakt!’ keek ik beschaamd. Wat moest je: haar in de waan laten of de waarheid zeggen? En wat dacht je? Juf vond mijn werk niet goed genoeg, dus daarom moest ik met het werk van een ander op de foto. Of: Mijn tekening was veel mooier! Waarom moet ik doen alsof ik zo’n lelijk schilderij gemaakt heb? Of: Dit boek heb ik nog nooit ingekeken. Of: Deze woordjes ken ik allang!
Ik vraag me af of er één kleuter geweest is, die assertief genoeg was om te weigeren? Dat zou ik wel willen horen. Lees verder
Elke keer als ik het op de radio hoor, maakt die slogan me boos. Het is een actie van Sky Radio. Als je wint betalen ze een jaar lang je huur of hypotheek, je boodschappen, je benzine en je vakantie. Maar de slogan klopt natuurlijk van geen kanten. Lees verder
Ik ben opgegroeid met het idee dat mannen en jongens meer vrijheid hebben dan vrouwen en meisjes. Voor het vrouwelijk deel van de mensheid is het gevaarlijk om ’s nachts alleen over straat te gaan of door een bos of park te lopen. Niet dat ik me daar ooit veel van aangetrokken heb. Ik rook ’s nachts gewoon een sigaar als ik door een donker park moet fietsen. Behalve dat ik het lekker vind, hoop ik potentiële verkrachters zo op een verkeerd been te zetten. Een busje peper of spuitbus met haarlak schijnt ook te werken.
Ik word toch zo moe van mensen die zeggen dat gezelschap van échte mensen zoveel beter is dan contacten via social media. Laatst nog las ik in het boek Digitale Dementie van Manfred Spitzer. ‘Een etentje met drie vrienden maakt ons veel gelukkiger en bewerkstelligt veel meer dan driehonderd virtuele contacten op Facebook.’ Gevolgd door adviezen om je vrije tijd in de natuur door te brengen. Lees verder
Nog niet zo lang geleden moest ik mijn dochter (18) en zoon (16) aan tafel regelmatig manen om hun mobieltje weg te doen. Geen social media tijdens ‘echt’ samenzijn, vond ik. Maar de laatste maanden bespeur ik een andere tendens. Tijdens sociale gelegenheden kijken ze soms even vluchtig naar hun berichten, maar stoppen de smartphone daarna meteen weer weg. Ze vinden het niet sociaal om in gezelschap met hun mobiel bezig te zijn en vinden het ook niet leuk als anderen dat doen. Lees verder
Je leest een boek en ineens denk je: Wat een prachtige zin! Je leest de zin nog een keer en nog een keer. Eigenlijk wil je hem bewaren: in een doosje met een strikje erom heen.
Sinds een tijdje schrijf ik mooie zinnen op. Ik ga er niet bewust naar op zoek: de zin moet me verrassen. In veel boeken vind ik geen enkele zin mooi genoeg. Er zijn ook boeken waar ik over de mooie zinnen struikel. Dan probeer ik te kiezen. Soms bestaat een mooie zin uit twee of drie zinnen. Dat telt dus eigenlijk niet, maar wat geeft het. Lees verder
Mijn kinderen gebruiken dezelfde schrijfblokjes als ik: A5 gelinieerd. Je koopt ze in pakjes van vijf stuks bij de kantoorboekhandel en ze slingeren overal in huis. Gisteren scheurde ik wat blaadjes eruit, want ik gebruik uit zuinigheid soms ook de achterkanten voor kladjes. En ik las:
Chocolate is not the solution!
What do you do when you’re unhappy?
Buy a bar of chocolate?
Have sex?
Wrong!
Being happy can’t be archieved by merely fulfilling your physical needs.
Instead, you ought to focus on your inner state of mind.
Ik kreeg meteen ontzettend veel zin in chocola.
