Je leest een boek en ineens denk je: Wat een prachtige zin! Je leest de zin nog een keer en nog een keer. Eigenlijk wil je hem bewaren: in een doosje met een strikje erom heen.
Sinds een tijdje schrijf ik mooie zinnen op. Ik ga er niet bewust naar op zoek: de zin moet me verrassen. In veel boeken vind ik geen enkele zin mooi genoeg. Er zijn ook boeken waar ik over de mooie zinnen struikel. Dan probeer ik te kiezen. Soms bestaat een mooie zin uit twee of drie zinnen. Dat telt dus eigenlijk niet, maar wat geeft het.
Hieronder mijn mooie zinnen van het afgelopen jaar:
Zonder Blanca, Antonio Muñez Molina
Hun verloving was een van die eeuwige verlovingen die zo vaak in de provincie voorkomen en die beginnen aan het eind van de puberteit om tien jaar later uit te monden in een bij voorbaat tot lusteloosheid gedoemd huwelijk dat vanwege het onvermijdelijke en onveranderlijke karakter eerder behoort tot het domein van de natuur dan tot dat van de menselijke relaties.
De kamer hiernaast, Dimitri Verhulst
Het hiernamaals van de sneeuwvrouw en de sneeuwman is de zee.
Gouden bergen, Herman Stevens
Niemand buiten school zou hem ooit vragen hoeveel één plus één was, of hoe het afliep met de Franse revolutie. Dat waren van die dingen die je moest weten om van school af te komen, net zoals apen allerlei handigheidjes hadden waar wij inmiddels zonder konden. Het was een hoger stadium in de evolutie, zo’n leeg hoofd.
Gouden bergen, Herman Stevens
Er waren vrouwen van wie hij zich alleen nog de lucht herinnerde die er ’s ochtends aan zijn kruis hing.
Gouden bergen, Herman Stevens
In Rotterdam kon je drinken wat je wilde en dan vroeg de politie alleen of je de weg nog wist.
Gouden bergen, Herman Stevens
Mannen hadden geen flinter in hun lichaam die geen kwaad kon, maar vrouwen hadden borsten. Daarmee kon je alleen maar zachte dingen doen.
De begeleider, Peter Drehmanns
De telefoon ligt als een dode rat in haar geopende hand.
De begeleider, Peter Drehmanns
Dat je iets warms en sterks tussen je benen had dat precies deed wat jij wilde, dat was niet alleen fantastisch voor je poesje maar ook voor je zelfbeeld.
De begeleider, Peter Drehmanns
Ja, meneer Zonderland, ik kan u verzekeren dat ik ze deerlijk mis, die plezierreisjes door het vulvo-uteriene kanaal.
De begeleider, Peter Drehmanns
Op een zeker moment in je leven besef je echter ineens dat je niet langer je lul achterna loopt, maar je lulligheid.
Kind van een vreemde, Allan Hullinghorst.
Soms bleef een boek als een kleurige schaduw aan de rand van haar gezichtsveld hangen, even vaag en slechts in herinnering te brengen als iets wat je vanuit een rijdend voertuig in de regen had waargenomen: als je er rechtstreeks naar keek, verdween het volledig.
Feest van het begin, Joke van Leeuwen
De nonnen hielden de dagen met een vast programma in bedwang.
Kinderen van het ruige land, Auke Hulst
Muziek klonk altijd beter ’s nachts – de wereld maakte er ruimte voor.
Wat hebben we weer genoten, Pepijn Vloemans
Reizen lijkt op de kindertijd, die vergeleken met de rest van het leven een eeuwigheid duurt omdat er nog geen gewenning en routine bestaan; alles is nieuw en moet ontdekt worden, iedere dag is een avontuurlijk expeditie in de wereld waar zonderlinge mensen rondlopen en hoogst ongebruikelijk dingen plaatsvinden.
Suikerspin, Erik Vlamick
Maar het zal vierkant tegen hun gat gesneeuwd zijn.
Vergeef ons, A. M. Holmes
Mijn theorie over presidenten schiet me weer te binnen: dat er twee soorten presidenten zijn, degene die zich te buiten gaan aan seks en degene die met oorlogen beginnen.
Vergeef ons, A. M. Holmes
In het kader van het opbouwen van een band met de kinderen praat ik vaker en eerlijker met ze, alsof het echte mensen zijn.
De duivelsverzen, Salman Rushdie
Iemand die zichzelf verzint heeft ten bewijze dat het hem is gelukt iemand nodig die in hem gelooft.
Verzamel jij ook mooie zinnen?
Je mag ze in de comment toevoegen. Graag eerst titel en auteur en daaronder de zin.
