De computersystemen van banken, overheid en bedrijven worden de laatste tijd regelmatig platgelegd door DDos-aanvallen: grote stromen informatie vallen het systeem aan, waardoor het niet meer kan reageren.
Ik herken dat wel. Vaak als ik mijn email open word ik bedolven onder zoveel werk en verzoeken, dat ik mijn best moet doen mezelf niet plat te leggen. Niet in paniek raken, werkt het best. Gewoon kiezen wat je eerst doet en dan snel aan het werk gaan.
Ik ben natuurlijk geen uitzondering: iedereen krijgt teveel informatie op zich af. Elke vrije minuut wordt gebruikt om op Twitter, Facebook of WhatsApp te kijken wat anderen aan het doen zijn en om op de telefoon ook die gelikete (Schrijf je dat zo? Even googlen …) filmpjes, foto’s en artikelen te bekijken.
En als het echt teveel wordt?
‘Dokter, ik heb last van een DDos-aanval. Er komt zoveel op me af dat ik niet meer kan reageren.’
‘Daar hoeft u zich geen zorgen om te maken, mevrouw. Gewoon twee dagen plat blijven liggen, dan gaat het vanzelf over.’
‘Maar ik weet niet waar het vandaan komt, dokter.
‘Dat weet niemand: het kan van de hele wereld komen.’
‘En ik heb het best vaak. Kan ik er echt niets tegen doen?’
‘U bedoelt preventie?’ De dokter kijkt haar aan alsof ze het onmogelijk van hem vraagt. ‘Tegen zulke zware aanvallen is niets te doen, mevrouw.’
Ze laat zich niet afschepen, want ze volgt het nieuws en weet wat er te halen is. ‘Ik heb gehoord van extra beveiliging.’
‘Goed, ik zal u een verwijskaartje geven voor de specialist, maar verwacht er niet teveel van.’
Ik weet zeker dat DDos de nieuwe welvaartsziekte zal worden, zeg maar de opvolger van de vermoeidheidsziekte en burn-out. Gelukkig zijn er vakanties. Dan kun je even helemaal tot rust komen. ‘Mailen jullie mij wel elke dag?’ vraag ik de kinderen. Ik kies campings en hotels met wifi, dan kan ik contact houden en de krant downloaden. ‘Kunnen we ook films kijken op de iPad?’ vraagt mijn man.
