Het Prentenboek van het jaar is geschreven door de Duitse Britta Teckentrup.
In de top 10 staan slechts 4 Nederlandse prentenboeken.
- Antonia van Anke de Vries en Piet Grobler (Lemniscaat)
- De kusjeskrokodil van Jozua Douglas en Loes Riphagen (De Fontein)
- Ik ben bij de dinosaurussen geweest van Edward van de Vendel en Floor de Goede (Querido)
- Mijn potje van Anita Bijsterbosch (Clavis)
Blijkbaar is het enige doel leesbevordering en wordt er voorbijgegaan aan de belangen van de kinderboekenmakers.
Ik schreef in 2013 een artikel:
‘Prentenboek van het Jaar: hoe zit het met de steun van CPNB, Stichting Lezen en jeugdbibliothecarissen voor Nederlandse kinderboekenmakers? Er wordt veel geld gestoken in het promoten van Het Prentenboek van het Jaar en ik vind het jammer dat de CPNB en de Openbare Bibliotheken dit geld niet gebruiken om een Nederlandse schrijver of illustrator te promoten. De meeste ouders en leerkrachten kennen slechts een handvol Nederlandse kinderboekenmakers of zelfs dat niet eens. Er is zoveel Nederlands talent en er zijn zo weinig prijzen. Nederlandse kranten hebben daarnaast zo weinig ruimte om kinderboeken te recenseren. Het Prentenboek van het Jaar zou een ideaal middel zijn om een Nederlandse kinderboekenmaker bij het publiek wat bekender te maken.
Ted van Lieshout schrijft op zijn website:
‘Weer geen Nederlands boek. Vorig jaar ook al niet. Waarom eigenlijk niet? Ik snap ook nooit zo goed waarom er bij het boekhandelpanel in DWDD per keer doorgaans maar één Nederlands of Vlaams boek zit en voor de rest allemaal vertalingen. Je hoeft niet nationalistisch te doen, maar openlijk trots zijn op cultuur uit je eigen gebied mag toch best? Vier jaar geleden was Boer Boris gaat naar zee van Philip Hopman en mij Prentenboek van het Jaar. Het heeft ons waanzinnig geholpen; inmiddels zijn er van de Boer Borisboeken bijna 200.000 verkocht. Die kans gunnen wij onze collega’s uit Nederland en Vlaanderen ook.’
Wat mij betreft gaat het niet alleen om trots, maar ook om steun. Die kunnen Nederlandse prentenboekmakers best gebruiken. Ook voor de actie Ik wil een prentenboek zou best voor een Nederlandse maker gekozen kunnen worden. Dit gebeurt gelukkig wel bij Geef mij maar een boek. Deze actie is een initiatief van de landelijke boekhandels en wordt gesteund door de Voorleesexpress, drukkerij Wilco en CB.
Wat is de rol van de boekhandel en de bibliotheek?
De actie Nationale voorleesdagen wordt georganiseerd en bekostigd door CPNB (betaald door de boekhandels) en Stichting Lezen (subsidie van de overheid). Bibliothecarissen kiezen de titels.
Toevallig las ik deze week in de nieuwsbrief Schoolbieb op Orde van Norma Meeuwissen:
‘Enkele jaren geleden hielden kinderboekenschrijvers in april een flashmob om op ludieke wijze aandacht te vragen voor de penibele situatie van (kinder)boeken en fysieke boekwinkels. De actie werd een groot succes. Inmiddels leeft de boekwinkel weer: 29 april jongstleden was het zelfs voor het eerst Bookstoreday.’
Schrijvers steunen dus de boekwinkel. Ook voor het behoud van de openbare bibliotheek gaan schrijvers op de bres. Maar waar blijft de steun van de bibliothecarissen en boekhandelaren voor de boekenmakers?
Wat is rol van de uitgever?
Die is er niet echt, behalve dat een uitgever natuurlijk heel erg blij is als een boek uit hun fonds verkozen wordt. Dat betekent heel veel meer omzet.
Toch denk ik dat het voor Uitgeverij Gottmer leuker was om met We hebben er een geitje bij (2016) van Marjet Huiberts en Boer Boris (2015) van Ted van Lieshout deze actie te doen, dan met Ssst! De tijger slaapt (2018), Mama kwijt (2012), Anton kan toveren (2019) en Kleine muis zoekt een huis (2008). Buitenlandse boekenmakers kunnen niet zo makkelijk worden ingezet om scholen en bibliotheken te bezoeken. Voor het extra promotiemateriaal is toestemming van de oorspronkelijke uitgever nodig. En ik denk dat uitgevers ook best hun eigen auteurs wat extra publiciteit gunnen.
Wat is de rol van Stichting Lezen?
Ik vermoed dat zij zich er niet inhoudelijk met de selectie bemoeien en vooral leesbevordering als prioriteit zien. Toch denk ik dat leesbevordering vaak gestimuleerd wordt door de makers. Dus steun hen daarin!
Misschien zijn er niet genoeg goede Nederlandse prentenboeken?
Onzin. Er zijn heel veel mooie boeken verschenen. Ik laat er een paar zien. Een Superslee verscheen bij het Nederlands Jeugdinstituut. Zij brengen veel mooie prentenboeken uit voor jonge kinderen, maar distribueren niet via CB. De boeken zijn wel te bestellen door de boekhandel. Maar ik denk dat ze daarom niet in de selectie meegenomen worden.
Oproep
Volgend jaar graag een 100% Nederlands Prentenboek van het jaar. En ik zou graag de mening horen van uitgevers, bibliothecarissen en boekhandelaren.
