Overgangssonnetten

Sinds ik in de overgang ben schrijf ik af en toe een overgangssonnet.

Overgangssonnet 1
Nut

Wat is de functie van een vrouw? Ik doel
op haar natuurlijk nut; waartoe is zij op aard?
Zonder feministische reserve is dat zonneklaar:
zij vrijt, zij zwangert en zij baart.

Hoewel niet elke vrouw dit heeft volbracht
is dit plan bij haar geboorte ingevoerd.
Op nageslacht is haar gestel bedacht;
dat hoeft niet verder uitgelegd of aangeroerd.

Van tiener tot aan middelbaar
duurt haar hoogtij hooguit veertig jaar;
ja, dáárna is het functioneel wel klaar.

Wat overblijft, zeg maar: de rest
(de dop, de schil, het lege nest)
leeft desondanks nog jaren opperbest.

© Rian Visser, 2014

*

Overgangssonnet 2
Vet

Vroeger was je mooi, maar nu ontbloot
je schaamtevol je buik, ’t is namelijk geen gezicht.
Je lijf was ooit een trouwe bondgenoot,
maar nu een hinder; langzaam slib je dicht.

Vooral je taillelijn moet het ontgelden.
Strakke truitjes kun je wel vergeten.
De broekknoop knapt, terwijl je zelden
drinkt of uitgebreid geniet van lekker eten.

Het is verkeerd verdeeld, het is gemeen:
mannen worden dik van glazen bier,
zij buiken vrolijk uit voor hun plezier.

Wij bijten door de zure jaren heen.
Ik weet, ik zeur en klaag nu steen en been;
hier mag het, op dit luisterend papier.

© Rian Visser, 2014

*

Overgangssonnet 3
Grens

Er is een overgang bepaald, een vage grens,
onduidelijk getrokken in een aantal jaren,
waardoor – al was er nog een kinderwens –
deze gestuit wordt door natuurlijke bezwaren.

Geen meisje wordt met vruchtbaarheid geboren,
dus dat bepaalt niet wie ze is; het was te leen.
Er raakt in deze tijd niets wezenlijks verloren,
al moet je soms wel door een rouwtijd heen.

De meeste grenzen worden door onszelf verzonnen.
Ze bakenen dromen af: dat wat niet kon
of is gebeurd wordt langzaam overwonnen.

De mooist grenslijn is beslist de horizon.
Zij opent perspectief: er is iets nieuws begonnen,
dat lichtjes gloort en weldra opkomt als een zon.

© Rian Visser, 2014

*

Overgangssonnet 4
Schoonheid

Men zal een vrouw niet vergelijken met een roos,
omdat die bloem kortstondig bloeit en dan versterft
of opgedroogd bewaard blijft als een troost’loos
ding en zo doet denken aan de schoonheid die bederft.

Aldus kan het geschieden dat een vrouw met dure spullen
haar rimpels en oneffenheden tracht te camoufleren;
met plastische chirurgie haar leeftijd wil verhullen
om de natuurlijke verandering grondig te bezweren.

Wij zijn geen roos; dat is een jongensdroom,
bedacht door iemand die de schijn bemint
en rimpeltjes beschouwt als een symptoom.

Echte schoonheid zit in wat zich diep in ons bevindt.
Dus liever dan een bloem ben ik een boom,
die ring na ring aan kracht en grootsheid wint.

© Rian Visser, 2014

Bewaren