Bedankt, Gerrit Komrij

NLkinderpoezieKomrijGisteren is Gerrit Komrij overleden. Een groot gemis voor de Nederlandse literatuur. Ik wens de familie en nabestaanden veel sterkte. Het laatst jaar ‘sprak’ ik hem wel eens op Facebook, maar ik heb hem nooit bedankt. Toch ben ik hem wel iets verschuldigd.

Enige jaren geleden maakt Gerrit Komrij een verzamelbundel Nederlandse kinderpoëzie in 1000 en enige gedichten. Van twee verschillende uitgevers kreeg ik namens Gerrit het verzoek of hij een gedicht van mij in de bundel mocht opnemen. Het waren ‘versjes’ die ik voor kleuters geschreven had over kleuren en begrippen uit Zacht zijn de wolken en Pigmentus, de kleurentovenaar. Natuurlijk deed ik mijn best om kinderen gevoel voor taal, beeld, klank en ritme bij te brengen, maar ik durfde ze geen gedichten te noemen. Ze waren volgens een zeer straks stramien en metrum geschreven en educatief van opzet. Blijkbaar zag Gerrit Komrij er dus wel iets van literaire kwaliteit in en pas toen durfde ik me een dichter te voelen. Ik publiceerde een bundel met liefdesgedichten voor pubers Wil jij… met mij? en schreef gedichten voor Querido’s poeziespektakel-bundels. Ik voelde me na alle versjes die eerder schreef, zoals voor Sesamstraat, Okki, Dopido en Bobo, literair gewaardeerd. Dank je, Gerrit.

Opnieuw moest ik denken aan het oordeel van het Nederlands Letterenfonds dat ik twee maanden geleden mocht ontvangen:

Spion aan de overkant is informatief en ieder nieuwsgierig kind op de basisschool met belangstelling voor geschiedenis steekt er iets van op. … De taal wordt eenvoudig bevonden en literair oninteressant.

De stille dief is een avonturenverhaal over een dove jongen. De adviseurs constateren dat u zich goed heeft ingeleefd in de handicap van een doof kind en de mogelijkheden en beperkingen die daarmee gepaard gaan. Door de handicap wordt soms ook de spanning in het verhaal vergroot. Het verschil met de horende broer is bij momenten pijnlijk duidelijk. … Ook de vertelstijl van dit boek wordt weinig literair bevonden…

De commissie is, gelet op de beoordeelde boeken, bevreesd dat de behoefte informatief te zijn een overtuigend literair verhaal in de weg zal staan.’

Ik hoorde laatst van een schrijfster – die overigens wél een beurs kreeg – dat de commissie een Leesleeuw-boekje van haar niet wilden lezen, omdat het door een educatieve uitgever was uitgebracht. Dan kon het niet literair zijn. Terwijl zij er net zo goed haar literaire best voor had gedaan als voor andere leesboeken.

Vandaag ga ik de uitslag van het beroep dat ik indiende bij het Nederlands Letterenfonds horen, maar ik heb weinig hoop. Misschien heeft de commissie gelijk. Misschien niet. Toch laat ik me niet kisten (sorry Gerrit). Zolang ik leef schijf ik over onderwerpen die ik boeiend vind en op de manier waarop ik graag voor kinderen schrijf. Met humor, eenvoudig taalgebruik, geen opgesmukte stijl, niet opzettelijk literair en met veel aandacht.

Hieronder ter ere van Gerrit Komrij het gedicht Eind, eerder verschenen in Querido’s poëziespektakel 1, 2008.

Eind

Aan alles
komt een eind,

aan de sneeuwpop
die verdwijnt,

aan het circus
in de stad,

aan het leven
van een kat,

aan een pauze,
groot of klein,

aan een ritje
met de trein,

aan de nacht,
aan de dag,

aan een grapje,
aan een lach,

aan verhalen
in een boek,

aan de woorden
die ik zoek,

aan het donker,
aan het licht,

en ook aan
dit gedicht.

© Rian Visser

Loading

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.