Mijn zoon voetbalt bij Alliance’22, een amateurclub in Haarlem. Onlangs kwam hij opgewonden en boos thuis, omdat de tegenstanders agressief waren. Een jongen van zijn team kreeg een elleboog tegen zijn hoofd en liep een hersenschudding op. Er waren veel blauwe plekken. Na afloop bleek de fietsband van zijn vriendje lek gestoken te zijn. Gelukkig is het een uitzondering. De voetbalclub zou juist een plek kunnen zijn waar kinderen leren hoe ze met verlies en frustratie om moeten gaan. Maar hoe doe je dat?
Vandaag viel een brief van het bestuur in de mailbox. Een mooie brief. Ik wil hem hier graag delen.
Soms heb je geen zin om te vlaggen, maar er is niemand die echt wil. Je loopt het veld op en pakt toch de vlag.
Ze zijn met duizenden, iedere week weer, de anonieme mannen (meestal), die hun best doen het spel te volgen, terwijl ze eigenlijk naar hun zoon of dochter willen kijken.
Het is een moeilijke en soms ondankbare taak, want je kunt als grensrechter niet alles in de gaten houden. Het is het moeilijkst als je aan de kant van de tegenpartij staat. Dan heb je bij voorbaat ongelijk. Uit is altijd in en buitenspel is altijd onterecht. Je weet het als grensrechter, je accepteert het. Het gaat om de manier waarop het publiek haar gelijk meent te kunnen opeisen. Met respect een enkele keer, soms met humor maar veel te vaak op een niet mis verstane wijze.
Afgelopen zaterdag dacht een 41 jarige man uit Almere misschien ook wel om bij zijn zoon gezellig een wedstrijd te kijken, en misschien moest hij wel vlaggen. Hij heeft zijn vrouw en kind(eren) gedag gezegd die dag, maar hij wist niet dat dit de laatste keer was geweest. De laatste keer dat hij zijn zoon zag rennen, de laatste keer dat hij de mensen van de club zag.
Wij bij Alliance pikken dit niet en gelukkig velen met ons. Het amateurvoetbal is dit weekeinde stil gelegd. Als bestuur van Alliance vinden wij dat dit gebaar verder moet gaan. Komende zaterdag is de kantine open van 10.00 uur tot 13.00 uur om te kijken hoe wij hier als club, ouders en spelers op een goede manier invulling aan kunnen gaan geven nu maar ook in de toekomst. Bij de wedstrijden van volgende week zullen wij voor alle teams 1 minuut stilte in acht nemen en zal de vlag half stok hangen.
Namens het bestuur Alliance’22
En nu?
Zoals scholen pestprotocollen hebben, zouden sportverenigingen misschien agressieprotocollen kunnen hebben? Niet pas optreden als er iets gebeurd, maar preventief gedragsregels afspreken? Handen schudden voor en na de wedstrijd? Geld vrijmaken om trainers beter op te leiden? Ik weet het niet. Maar hopelijk blijft sport een gezonde vrijetijdsbesteding.
