Schoolbezoek via Skype

Niets is leuker dan een echte schrijver of illustrator in de klas. Helaas lukt dat niet altijd, bijvoorbeeld omdat de reisafstand te groot is. Als een school voor twee uur een schrijver wil en ik moet er zes uur voor reizen, dan vind ik dat te ver. Daarom kom ik zelden in Enschede of Groningen. Skypen kan een oplossing zijn. Niet alleen als noodmaatregel, maar het kan zelfs voordelen hebben. Je kunt gemakkelijker een paar korte bezoeken brengen, in plaats van één lang bezoek.

Een gewoon schoolbezoek

Als ik in een klas kom, vraag ik altijd welke boeken de kinderen hebben gelezen en welke ze vragen ze hebben. Daarna neem ik de ‘les’ van de leerkracht over: ik geef antwoorden en bedenk tijdens het bezoek wat ik kan vertellen, afhankelijk van waarin de klas geïnteresseerd is. Soms willen ze weten hoe een boek gemaakt wordt. Soms willen ze zelf schrijven. Ik heb 45 à 60 minuten. Dat is niet zo heel lang. De kinderen zien mij voor het eerst. Je bouwt samen iets op en na een uur is het voorbij.
Soms zou ik willen dat ik een week later nog eens terug kon komen. Dan kan ik zien wat ze gedaan hebben met die schrijfopdracht of praten over de boeken die ze zijn gaan lezen na mijn bezoek.

Een schrijver op het digibord

Een paar weken geleden had ik mijn eerste schoolbezoek via Skype. Het ging om een school op Curaçao. De stichting Nana heeft jarenlang schrijvers naar de Antillen gehaald, maar het is soms moeilijk om er budget voor te vinden. Sinds twee jaar doen ze daarom experimenten met Skype.
Nana benaderde mij dat Basisschool Vigdis Jockheer Mendis College wilde graag met mij wilde Skypen. De leerkracht zou mijn boek Boy, een jongen zoals ik voorlezen. Dit boek gaat over een jongen met gescheiden ouders en dat onderwerp leefde erg in de klas.

Twee dagen voor het Skype-gesprek hebben een leerkracht en ik de verbinding getest. Alles werkte prima. Op de dag zelf was er net een regenbui geweest en was de internetverbinding erg slecht. Zij konden mij wel prima verstaan, maar ik hen erg slecht. Vooral als kinderen zacht praten, moest de leerkracht het even herhalen. Niettemin was het erg leuk.
Ik heb er een kort filmpje van gemaakt. We begonnen met vragen en ik vertelde over het boek. Ik had mijn manuscript bij de hand, ook het tweede deel van Boy en ik kon ze een schets van de voorkant van het derde deel laten zien, wat dit jaar zal verschijnen.

Ik was erg verrast te horen dat de kinderen zelf striptekeningen gemaakt hadden. In het boek Boy, een jongen zoals ik, tekent de hoofdpersoon Cas een strip over een jongen die op hem lijkt. Die jongen noemt hij Boy. Als hij in het echte leven ruzie maakt, komt in de strip alles met een grap toch in orde. De kinderen lieten hun stripverhalen voor camera zien, maar ik krijg ze ook nog per mail. Aan het eind liet ik ze het boek Hier is pier zien, dat ze zelf zouden kunnen lezen. Ik las een stukje voor om ze enthousiast te maken.

Hieronder zie je een paar van de striptekeningen. Klik erop om ze te vergroten.

Wie heeft de leiding?

Meer dan bij een gewoon schoolbezoek, blijft de leerkracht de leiding over de groep houden. De schrijver of illustrator is de gast. Ik heb een dergelijk experiment eens gedaan op een school met 14 klassen. In 4 groepen van ongeveer 100 kinderen was ik op bezoek, maar de school bepaalde het programma en gaf voordrachten. Ik keek, luisterde, reageerde, en aan het einde vertelde ik iets of las een klein stukje voor.

Interactieve schoolbezoeken

Een groot voordeel van Skype is dat het makkelijker is om twee of drie sessies af te spreken. Dat maakt het mogelijk om met de kinderen een workshop te doen. Zeker in combinatie met een digibordles zoals mijn les Hallo wereld, schrijf een reisverhaal zie ik veel mogelijkheden.

Stichting Schrijver, School en Samenleving

Via deze stichting SSS kunnen scholen en bibliotheken een schrijvers of illustrator boeken. Ook Skype-bezoeken zijn gewoon via hen te regelen. Misschien kom ik zo toch eens wat vaker in Enschede en Groningen.