Het leven van een schrijver

Vroeger dacht ik dat schrijvers het grootse deel van de dag nadachten, een pijpje rookten en wandelingetjes maakten om de bloedsdoorstroming in de hersenen te bevorderen. Vervolgens schreven ze een paar uur verwoed aan hun roman. Tijdens de maaltijd waren ze humeurig tegen hun echtgenoot en kinderen, die hun aandacht afleiden met banale zaken. Liever dronken ze een borrel met bevriende schrijvers om over werk en inspiratie te praten.

De periode dat ik op de Kunstacademie zat komt hier eigenlijk vrij dicht bij . We hoefden niets anders te doen dan nadenken en werken aan kunstopdrachten. Daarnaast zaten we veel in de kroeg, vaak al tussen de middag om met elkaar en de docenten een jenever te drinken en te praten over Kunst. ’s Avonds hadden we een bijbaantje in de discotheek om de studiefinanciering aan te vullen.

Maar hoe is het leven van een schrijver dan echt? Ik heb twee beroepen: ik werk vaak aan een stuk of tien vormgeefklussen en daarnaast schrijf ik. Dat is hard werken. Ook kinderboekenschrijvers die alleen van schrijven leven, werken kei- en keihard. Ze doen wekelijks schoolbezoeken en optredens, omdat er van de royalty’s en uitleenvergoeding niet te leven valt. Ze zorgen dat ze elk jaar een aantal nieuwe titels publiceren, want dan krijg je een voorschot en je boek komt in de boekwinkel tijdelijk op een goede plek. Veel boeken gaan na twee jaar al in de ramsj, dus productie is belangrijk. Als je geluk hebt, krijg je voor een nieuw boek een recensie of een prijs.

Veel schrijvers besteden zelf aandacht aan hun promotie. In Bologna zei een spreker tijdens een lezing over apps: ‘Als je het zelf niet promoot, wie doet het dan?’. Dat is inderdaad voor veel schrijvers de vraag. Daarom is bloggen, twitteren en Facebooken niet alleen leuk, maar ook belangrijk.

Schrijvers van nu zonderen zich niet af. Ze zijn lieve vaders en moeders, die zelf eten koken, (af)wassen, de kinderen naar zwemles brengen en huiswerk overhoren. De schrijver is een duizendpoot. En maar één van die duizend pootjes heeft een pen vast.

Loading

4 Reacties

  1. Ohja, vroeger dacht ik ook dat ik alleen ’s avonds en ’s nachts kon schrijven. (met wijn en een peuk) ’s Morgens was voor je roes uitslapen en eventueel je Lief de deur uitwerken. Voor 14 uur iets doen was sowieso erg burgerlijk en saai.
    Nu zit ik elke dag om 8:35 (met koffie en een volkoren boterham) achter mijn pc. En: ik vind het geweldig.

  2. Inderdaad volstrekt herkenbaar. Inclusief de kunstacademie en de Gesprekken Over Kunst en het naar zwemles fietsen nu:-)

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.